De trainees van PBLQ over hun studiereis naar New York
Jaarlijks organiseert een groep jonge informatieprofessionals vanuit het advanced traineeship van PBLQ met elkaar een studiereis naar het buitenland. Dit keer ging de reis naar New York. Daar bezochten de vijftien jonge informatieprofessionals samen met enkele adviseurs diverse publieke en private organisaties, waaronder UN Women, UNICEF, de Port Authority, Microsoft en Arcadis. Consultancy.nl stelde enkele vragen aan de reiscommissie – bestaande uit Jos van der Bij, Kiki de Bondt, Linda van der Sluijs en Michiel Joosse – en aan Ton Monasso, die als principal adviseur met de groep meereisde.
Zoals de naam al doet vermoeden, richt PBLQ zich op opdrachtgevers uit de publieke sector. Het Haagse adviesbureau verbindt technologie, beleid en bestuur om organisaties vooruit te helpen in onze almaar verder digitaliserende informatiesamenleving. Dit doet het middels onderzoek, advies, tijdelijk management en trainingen. Ook biedt PBLQ een advanced traineeship, waarin jonge informatieprofessionals worden klaargestoomd voor een rol in het publieke domein.
Een van de hoogtepunten van het programma is de jaarlijkse studiereis. Nadat de voorgaande jaren Estland en Israël werden bezocht, vloog de groep dit keer naar de andere kant van de Atlantische Oceaan. “Het doel van deze studiereis was om in een ander land met andere context nieuwe inzichten op te halen die we als jonge informatieprofessionals in onze werkzaamheden kunnen gebruiken”, vertelt Linda van der Sluijs. “Onze keuze is hierbij op New York gevallen, waarbij het inhoudelijke programma was gericht op inclusiviteit en innovatie.”
“Een interactief programma was daarbij het uitgangspunt”, vult Michiel Joosse aan. “We wilden niet alleen kennis komen halen, maar ook iets bijdragen aan de organisaties die we gingen bezoeken. De studiereis vormt hiermee een waardevolle aanvulling op de kennis en vaardigheden die tijdens het advanced traineeship en de post-masteropleiding worden opgedaan. Voor PBLQ is de studiereis een manier om de kennispositie en het internationale netwerk te versterken.”
Reiscommissie
Voordat het vliegtuig kon worden gepakt, moest eerst natuurlijk nog wel het programma worden samengesteld. Bovenop het toch al drukke opleidingstraject viel dit niet altijd mee. “De organisatie van de studiereis vond vooral plaats in onze avonden en weekenden”, legt Kiki de Bondt uit. “Dit vanwege het tijdsverschil met de VS en de combinatie met het advanced traineeship van PBLQ.”
“Vanuit dit tweejarige programma werken wij vier dagen per week aan verschillende opdrachten in de publieke sector en volgen we daarnaast een academische post-masteropleiding Public Information Management aan de Erasmus Universiteit Rotterdam”, voegt Jos van der Bij toe. “Als reiscommissie hebben we de taken gecombineerd, waarbij we waar mogelijk gebruik hebben gemaakt van bestaande contacten van onszelf en de zestien andere deelnemers.”
Organisaties strikken
De Bondt legt uit dat de grootste opgave bestond uit het vinden van organisaties om te bezoeken: “Hoewel veel organisaties aanvankelijk heel enthousiast reageerden, bleek het nog best lastig om concrete toezeggingen te krijgen. Met behulp van ons netwerk en lokale contacten in New York is het uiteindelijk gelukt om een erg divers en interessant programma samen te stellen.”
Naast publieke instellingen als UN Women, UNICEF, de Port Authority, New York Courts, de New York Public Library en het Department for the Aging, openden ook Microsoft en Arcadis hun deuren voor de jonge informatieprofessionals. Bovendien mochten ze ook langskomen op het Nederlands consulaat, waar ze in gesprek gingen met medewerkers van het consulaat en presentaties kregen van de oprichter van Inclusion (een initiatief om kansarme mensen te leren programmeren) en een onderzoeker van AI NOW (een instituut dat de sociale implicaties van artificial intelligence onderzoekt).
Meereizende adviseur
Met het programma compleet en de koffers gepakt, kon de reis beginnen. Bij elke studiereis mogen een aantal adviseurs aansluiten. Dit jaar werd daar een heuse challenge voor uitgezet. Adviseurs moesten hun plekje verdienen. Eén van de meereizende collega’s was de 34-jarige principal adviseur Ton Monasso: “Ik heb hen geholpen door advieservaring mee te nemen: hoe kun je de opgedane inzichten ook vertalen in een advies waar je mee verder kunt? Ik ben geselecteerd omdat ik aanbood een rol te spelen als moderator ter plaatse, maar ik denk ook omdat ik al een diepere band heb opgebouwd met deze traineegroep doordat ik ze in hun masteropleiding college heb gegeven over ontwerpen.”
Hij benadrukt dat hij zelf ook veel heeft opgestoken van de jonge informatieprofessionals: “Hun instelling levert mij nieuwe inzichten op: zij en het programma dat ze samenstelden zijn vooral gedreven door nieuwsgierigheid.”
Geven en nemen
In dit programma lag de nadruk op de manier waarop thema’s als inclusie en innovatie kunnen bijdragen aan de inzet van data binnen de organisatie van de toekomst. Joosse: “Wat voor ons heel interessant was, was om met organisaties als UNICEF, Microsoft en Arcadis te spreken over praktijkvoorbeelden met betrekking tot het intelligent gebruik van data voor allerlei maatschappelijke problemen.”
Van der Bij voegt toe dat – in lijn met de insteek van het de studiereis – de organisaties ook iets konden opsteken van de jonge informatieprofessionals: “Voor de organisaties die we hebben bezocht was de combinatie van een groep jonge en enthousiaste (informatie)professionals en senior adviseurs interessant. Bij een aantal organisaties, waaronder UN Women, zijn we tijdens ons bezoek aan de slag gegaan met actuele vraagstukken waar ze binnen de organisatie tegenaanlopen. Zowel voor ons als voor de organisatie was het interessant om dieper op een casus in te gaan en in relatief korte tijd innovatieve oplossingen te verzinnen voor relevante problemen.”
Voorlopers en achterblijvers
Gevraagd naar de interessantste datatoepassingen waar de trainees mee in aanraking zijn gekomen, geeft Van der Sluijs aan dat met name de innovatieve oplossingen van commerciële partijen indruk hebben gemaakt: “Bijvoorbeeld een casus van Arcadis met betrekking tot het slimmer ophalen van bedrijfsafval in NYC met behulp van data.”
“Daarnaast was het erg interessant om dit te kunnen vergelijken met minder digitale organisaties, zoals het Department for the Aging en de New York Courts”, vult De Bondt aan. “Deze laatste hebben erg veel moeite om überhaupt digitalisering door te voeren. Zo zijn er zelfs nog (veelal oudere) rechters zonder een smartphone. Dit is een reden waardoor het hier nog lastig is om techniek in te zetten voor innovatieve doeleinden, en dit zorgt tevens voor moeilijkheden rondom inclusiviteit.”
“We wilden niet alleen kennis komen halen, maar ook iets bijdragen aan de organisaties die we gingen bezoeken.”
Ook toonden zich soms de politieke verschillen tussen de VS en Nederland. “Een deel van wat wij hier als overheidstaak zouden zien lijkt in de VS meer op afstand te staan”, vertelt Joosse. “Dit zagen we vooral goed bij de Port Authority of New York & New Jersey. Het was interessant om te zien hoeveel invloed vakbonden in de VS hebben op de mate waarin innovatie en technologie kunnen worden ingezet. Ook bijvoorbeeld bij het ophalen van bedrijfsafval. In Nederland wordt dit per inzamelaar meer geclusterd. In de VS is dat duidelijk anders, en het gevolg is dat er veel verschillende partijen dezelfde diensten aanbieden waardoor er in het geval van afvalinzameling veel onnodig verkeer is in een toch al drukke stad als New York.”
Diversiteit en design
De belangrijkste les die de jonge informatieprofessionals mee terug hebben genomen naar Nederland relateert direct aan het thema van de studiereis: “Zorg voor diversiteit in je team”, stelt Van der Sluijs. “Dit is essentieel om passende oplossingen te kunnen ontwikkelen voor de vaak diverse doelgroep waar je mee te maken hebt. Dit was een boodschap die bij meerdere presentaties terugkwam en een les die dus voor veel organisaties een waardevolle verandering teweeg had gebracht.”
“Daarnaast kwam ook de design thinking-aanpak, gecombineerd met de ‘human centered approach’ een aantal keer terug”, voegt Van der Bij toe. “Zo gebruikt UNICEF steeds vaker lokale vrijwilligers om lokale problematiek aan te pakken. Binnen PBLQ wordt deze methode ook in toenemende mate gebruikt, het was erg waardevol om hier informatie over te kunnen uitwisselen.”
Risico durven nemen
Ook Monasso geeft aan dat hij veel heeft opgestoken van de New Yorkse benadering van design: “Vanuit PBLQ geloven we dat sommige ingewikkelde vraagstukken zich beter lenen voor het ontwerp van een oplossing, dan voor analyse waarbij de opdrachtgever achterblijft met de aanbevelingen. We noemen dat een ontwerpgerichte benadering. In New York is men daar nog een stap verder in – zeker ook in de publieke sector – en dat bevestigt dat we op de goede weg zijn. Het werd me duidelijk dat je ook wat risico moet durven nemen om problemen uit het moeras te trekken, en daar lijken de New Yorkers vrij goed in.”
“Maatschappelijke vragen waarbij ruimte is voor een nieuwe oplossing kunnen enorm profiteren van een ontwerpgerichte aanpak”, vervolgt de principal adviseur. “Denk goed na over wat je wilt, maar leer ook over je voorkeuren door snel zicht te krijgen op een oplossing. Zolang je niet verliefd wordt op die oplossing, bereid bent om fouten te accepteren en continu te streven naar verbetering, kom je snel en ver doordat het ‘doen’ en de confrontatie van aannames met de realiteit niet eindeloos worden uitgesteld.”
Monasso’s observatie dat de studiereis niet alleen voor de jonge informatieprofessionals, maar ook voor hemzelf een verrijking was, lijkt dan ook allesbehalve een plichtmatige opmerking: “Leren was met dit buitengewone gezelschap heel aangenaam”, besluit hij.
