Mercer: Inconsistente huwelijkswetten VS kosten miljarden
Inconsistente wetten rondom homohuwelijken kosten private Amerikaanse werkgevers en werknemers tot $1,3 miljard per jaar. Voor werkgevers komt de grootste last voort uit administratie en compliance, voor werknemers betreft de grootste last hogere belastingtarieven en minder belastingvoordelen ten opzichte van heterohuwelijken.
In het rapport getiteld ‘The Cost of Inconsistency’ beoordeelde Mercer, in samenwerking met Freedom to Marry en Out & Equal, de economische impact van inconsistente huwelijkswetten in de Verenigde Staten. De auteurs vinden dat ongelijke wetten een significante economische last opleggen aan Amerikaanse bedrijven; om precies te zijn $1,3 miljard aan jaarlijkse kosten. Die last is gebaseerd op twee belangrijke factoren.
Administratieve en compliance vereisten
Ten eerste, omdat het huwelijk tal van juridische en sociale privileges verleent, zorgt de onregelmatige wetgeving binnen 50 staten voor een “schare aan administratieve en compliance vereisten voor werkgevers”. Als gevolg daarvan moeten werkgevers een afzonderlijk beleid hanteren en verschillende arbeidsvoorwaarden en HR-systemen opzetten en onderhouden voor koppels van hetzelfde geslacht. De consultants analyseerden de last per staat, en concludeerden dat de kosten voor bedrijven voor enerzijds de administratie van gelijkheidswetten en anderzijds het realiseren van compliance, bezwaarlijk kunnen zijn.
Wil een bedrijf in Florida bijvoorbeeld haar getrouwde hetero- en homomedewerkers gelijk behandelen, dan is een bedrijf van 2.500 werknemers zo’n $96.000 kwijt aan extra kosten, vergelijkbaar met een jaarsalaris van twee medewerkers. De totale kosten voor alle bedrijven in Florida voor administratie en compliance bedroegen in 2014 $59,9 miljoen. Zelfs in staten waar het homohuwelijk wordt toegestaan, kunnen de kosten nog steeds belemmerend zijn. Californië betaalde in 2014 $69,8 miljoen, en tussen 2014 en 2018 zal de totale last zo’n $396,5 miljoen bedragen.
Belasting
Belastingen vormen het tweede element van de economische last. Wanneer voordelen geboden worden aan koppels van hetzelfde geslacht die in staten leven waar geen huwelijksvrijheid geldt, dan wordt er in principe belasting geheven op en de betalingen. Dat houdt in principe in dat de waarde van de additionele tegemoetkomingen als normaal inkomen wordt gezien, wat extra payroll- en inkomensbelasting* tot gevolg heeft. Volgens de adviseurs is de nationale belastinglast sinds 2012 – van een piek van $93 miljoen – in 2014 gedaald naar $27,5 miljoen – wat duidelijk de impact van de ‘Windsor decision’** laat zien. Het grootste deel van de belastingkosten komt van de werkgelegenheid binnen middelgrote bedrijven, en werknemers dragen meer dan twee derde van de totale lasten.
Bovenstaande twee factoren bij elkaar optellend wordt een somber plaatje geschetst van de kosten van inconsistente huwelijkswetten. Vorig jaar bedroegen de totale administratie- en belastingkosten $1,3 miljard, en in de periode van 2014 tot 2018 zullen de kosten voor alle staten een onthutsende $6,6 miljard bedragen.
Vanwege de grote verschillen tussen de afzonderlijke staten verschilt de totale last per regio. Californië, New York en Texas - staten waarin getrouwd mag worden door koppels van hetzelfde geslacht – krijgen de hoogste totaalkosten voor hun kiezen, terwijl 16 staten naar schatting een last van minder dan $15 miljoen dragen. Over het algemeen is de belastinglast voor werkgevers en werknemers disproportioneel geconcentreerd in niet-huwelijksvrije staten, en zijn de administratieve en compliance lasten gelijkmatiger verdeeld en het hoogst in staten waarin de huwelijksvrijheid wel geldt.
Afstemming vereist
Op basis van de analyse hebben Mercer, Freedom to Marry en Out & Equal een heldere boodschap: er is afstemming nodig. “De economische analyse is helder. Inconsistent nationaal beleid beboet de private sector, voornamelijk middelgrote en grote bedrijven. De boodschap die wij optekenen vanuit deze analyse is dat nationale vrijheid om te trouwen de private sector miljarden aan onnodige kosten en belastingen zal besparen. En met 59% van de Amerikanen die achter het huwelijksrecht van koppels van het zelfde geslacht staan, is ook de sociale zaak te dwingend.”
* De belasting betreft zowel koppels die in een andere staat getrouwd zijn (zij betalen een ‘state tax’ boete), als koppels die niet in staat zijn om elders af te reizen om hun huwelijksrecht uit te oefenen (zij betalen zowel een ‘state-’ als ‘federal’ boete).
** Op basis van de uitspraak in de ‘United States versus Windsor’ rechtszaak (juni 2013), schrapte het Amerikaanse hooggerechtshof sectie 3 van de Defence of Marriage Act, waarmee het de federale overheid eerder had toegestaan getrouwde koppels van hetzelfde geslacht discriminerend te behandelen. De Windsor-uitspraak heeft deze last enorm verkleind, aangezien de federale overheid niet langer belasting heft over de additionele uitkeringen voor werknemers van hetzelfde geslacht. In staten waar geen huwelijksvrijheid geldt, wordt de waarde van deze betalingen voor belastingdoeleinden echter nog steeds gezien als extra inkomen.
