‘Lachen én tranen’: Loes Coppens neemt afscheid van Summiteers
Sinds de oprichting in 2017 is Summiteers hard gegroeid. De Utrechtse strategie-executiespecialist staat daarbij bekend om zijn prettige werkgeverschap. Het gebeurt dan ook niet zo vaak dat er consultants vertrekken, maar uiteraard hoort dat er soms ook bij. Zo neemt Loes Coppens na vier jaar afscheid – “weliswaar met een lach en een traan”.
Nee, uitgekeken op haar werk bij Summiteers was Loes Coppens zéker niet. “Ik ben iedere dag bezig om mensen verder te helpen. Dat gaat nóóit vervelen.”
Toch nam haar leven een nieuwe wending. “Sinds vorig jaar woon ik gedeeltelijk in München”, legt ze uit. “De wens om te verhuizen kwam voort uit liefde, gecombineerd met nieuwsgierigheid: mijn vriend ging voor werk die kant op en we waren beiden benieuwd hoe het wonen daar zou zijn. En als echte Summiteer en liefhebber van bergen is bij de Alpen om de hoek wonen iets waarover je geen twee keer hoeft na te denken!”
Desondanks besloot Loes níet meteen haar leven in Nederland helemaal achter zich te laten. “Ik vond werken bij Summiteers veel te leuk om zomaar te stoppen.”
Gelukkig bleek dat ook niet nodig. “Vanaf het moment dat deze kans zich voordeed, reageerde Summiteers heel ondersteunend en zijn we gezamenlijk op zoek gegaan naar mogelijkheden om een werkbare situatie te creëren.”
“In volledige transparantie zijn alle mogelijke scenario’s langsgekomen in onze gesprekken”, vertelt Loes. “Van vijf dagen in de week in Nederland werken tot afscheid nemen bij Summiteers. Dankzij de covidperiode weten we dat een deel van ons werk prima op afstand kan. Uiteindelijk hebben we toen een mooie middenweg gevonden die goed werkte voor Summiteers, voor mij en ook voor onze klanten.”
De knoop doorhakken
Deze middenweg was de ene week op afstand werken in München, de andere week in Nederland. “Op die manier bleef de reistijd te overzien en hield ik tegelijkertijd binding met Summiteers”, legt Loes uit.
Een tijd lang werkte dat goed, totdat er iets begon te knagen. “Door het continue heen en weer reizen, begon ik me langzaamaan op beide plekken niet meer helemaal thuis te voelen. Planning en tijd begon mijn leven steeds meer te overheersen. Om te voorkomen dat ik mezelf daarin verloor, voelde ik de behoefte om voor één locatie te kiezen.”
“De grootste verandering die ik doorgemaakt heb bij Summiteers zit in het besef dat mens en professional één en dezelfde is.”
Loes sprak er uitgebreid over met haar mede-Summiteers. “In het bijzonder de gesprekken met oprichters Lidia, Dolf en Paul waren essentieel. Ze hielden me treffende spiegels voor. Zo vertelde ik Lidia dat ik een mooie baan kon krijgen in München en twijfelde of ik het moest doen, waarop zij zei: ‘Volgens mij weet je het al, ik hoor het in je stem.’”
“Dat was precies de aanzet die ik nodig had om de knoop door te hakken”, legt ze uit. “Het was zeker niet makkelijk, maar dat we er vervolgens samen over konden lachen én balen tegelijk geeft een heel warm gevoel.”
Mens en professional
Aan warme gevoelens is ook geen gebrek als Loes terugdenkt aan haar vier jaar bij Summiteers. In 2020, toen nog redelijk aan het begin van haar loopbaan, sloot ze zich aan bij het strategie-executiebureau. Sindsdien ontwikkelde ze zich als professional én als mens – waarbij het onderscheid tussen die twee geleidelijk vervaagde.
“De grootste verandering die ik doorgemaakt heb bij Summiteers zit in het besef dat mens en professional één en dezelfde is”, legt ze uit. “Waar ik een tijd dacht dat je in een professionele omgeving bijvoorbeeld je intuïtie en gevoel buiten moest laten staan, heb ik de afgelopen jaren geleerd dat het juist hele waardevolle graadmeters zijn om goed advies te geven.”
Ze herinnert zich nog goed de keer dat een collega verhit binnenkwam in een overleg. “Hij begon: ‘Wat ik nou toch heb meegemaakt…’, gevolgd door een uitvoerige beschrijving. Ik zag mijn agenda al in de soep lopen, terwijl hij daarna juist met een gelucht hart makkelijk en snel kon schakelen naar de inhoud. Van je hart geen moordkuil maken en je gevoelens tonen, kunnen heel goed samengaan met scherpe inhoud.”
“Het was me echt een groot genoegen om samen te werken met een groep mensen waarbinnen het zo oké is om jezelf te zijn.”
“Het past bij de manier waarop Summiteers werkt met oog voor inhoud, proces en gedrag. Door mens en professional samen te brengen, kun je niet alleen klanten beter helpen, het heeft mij ook meer ontspanning en werkplezier gebracht. Jezelf kunnen en mogen zijn, resulteert in leuke dingen doen met leuke mensen. En dat is dan werk. Tof toch?”
Ieder mens heeft wat te leren
Nog een inzicht dat Loes meeneemt, is dat ieder mens iets te leren heeft en dat de meesten het ook waarderen als je daarop verbetersuggesties geeft. “Dit is wat anders dan feedback geven”, benadrukt ze. “Doordat we dit intern gebruiken richting alle collega’s – ook richting de oprichters – is het daarna een kleine stap om dit ook bij klanten toe te passen. En dat wordt enorm gewaardeerd!”
Wat ze ook heeft leren toepassen bij klanten, is haar acteertalent. “Als kind was ik gek op toneelspelen. Toen ik als professional in contact kwam met trainingsacteurs ontstond de droom om zelf die opleiding te doen. Summiteers heeft dat mogelijk gemaakt en ik zet die skill nu met plezier in tijdens mijn opdrachten.”
De wereld is klein
Het moge duidelijk zijn, Loes gaat veel missen bij Summiteers. Toch hoeft ze niet lang na te denken over wat ze het méést zal missen. “Cliché maar waar: de collega’s! Het is zo prettig om te werken met een club gelijkgestemden waarmee je kan lezen en schrijven.”
“Het grenzeloze vertrouwen dat heerst onder alle Summiteers is echt uniek. Ik heb stuk voor stuk van iedereen veel geleerd – van een Excel-goeroe tot een waanzinnig openbaar spreker en de meest geniale oplossingsmachine. Het was me echt een groot genoegen om samen te werken met een groep mensen waarbinnen het zo oké is om jezelf te zijn.”
En hoewel ze nu afscheid neemt, heeft ze er alle vertrouwen in dat het niet voor altijd hoeft te zijn. “De wereld is klein, dus ik ben benieuwd hoe en wanneer onze paden weer zullen kruisen!”