Coronacrisis tast werkgeluk vooralsnog niet aan
Corona heeft vooralsnog niet geleid tot minder werkgeluk onder professionals. Dat blijkt uit een nieuwe studie van DataIM, StakeholdersLab en Future Communication.
Voor de studie ondervroegen de drie bureaus ruim duizend professionals uit zeven sectoren. De conclusie luidt dat de coronacrisis vooralsnog het werkgeluk van medewerkers niet heeft aangetast, zegt Henk Noort, Directeur van StakeholdersLab: “Het gemiddelde rapportcijfer – een 7,4/10 – is vergelijkbaar met meerdere onderzoeken uit 2019. Geruststellend voor werkgevers, want werkgeluk leidt tot meer productiviteit en minder ziekteverzuim.”
Het onderzoek laat verder zien dat werkgeluk eveneens nauw samenhangt met organisatietrots, het ‘wij-gevoel’, en met de mate waarin medewerkers zich vanuit huis voor hun organisaties inzetten. Noort: “Allemaal aspecten die bevorderlijk zijn voor het werkplezier en de prestaties.”
Maar hoe houden organisaties dit werkgeluk op peil als mensen op afstand moeten blijven werken, massaontslagen volgens DNB op de loer liggen en het aantal faillissementen volgens het Economisch Bureau van ING fors dreigt toe te nemen? “Uit veel studies blijkt dat de leiderschapsstijl bepalend is als een van de belangrijkste aanjagers van werkgeluk. Ons onderzoek bevestigt deze relatie”, geeft Noort aan.
De interesse die leidinggevenden tonen in meningen en gevoelens van medewerkers en de manier waarop leiders gehoor geven aan de behoeften van thuiswerkers, blijken volgens het onderzoek van DataIM, StakeholdersLab en Future Communication de beste voorspellers van werkgeluk.
Daarnaast, legt Noort uit, is de wijze waarop een leidinggevende zijn beslissingen motiveert ook van grote invloed op het werkgeluk van de medewerkers. “Verder kunnen leidinggevenden het werkgeluk ook vergroten door de onderlinge samenwerking tussen werknemers te bevorderen”, waaraan Noor toevoegt dat het werkgeluk eveneens kan worden vergroot door meer vertrouwen te schenken aan medewerkers: “Bied ze bijvoorbeeld de gelegenheid om de manier waarop ze thuiswerken naar eigen inzicht in te vullen.”
Crisis vraagt om nieuwe leiderschapsstijl
De coronacrisis doet meer dan voorheen een beroep op het inlevingsvermogen en op de communicatieve vaardigheden van leidinggevenden, laat Noort weten: “Maar op deze belangrijke werkgelukdrivers presteren onze leiders niet naar verwachting. De communicatie (53% tevreden), de empathie (55% tevreden) en ook het vertrouwen (58% tevreden) en de hulpvaardigheid (61% tevreden) die ze aan de dag leggen, laten volgens de respondenten nog veel te wensen over.”
Leiders in de zorgsector en de overheid genieten het minste vertrouwen. “Daar zijn de werknemers die tevreden zijn over de leiderschapscommunicatie (zorg 45%; overheid 45%) en empathie (zorg 49%; overheid 49%) zelfs in de minderheid. In de financiële en de juridische sector, in de IT-wereld en in het onderwijs is men tevredener over de leiderschapsstijl. Maar ook in deze sectoren ziet bijna 40% ruimte voor verbetering”, licht Noort toe.
Ernst van coronacrisis wordt onderschat
Aan de hand van hun resultaten, suggereren de onderzoekers van de drie bureaus dat de ernst van de coronacrisis nog niet volledig tot Nederlandse werknemers is doorgedrongen. Noort: “Want ook al dreigt een economisch rampscenario, het gros van de respondenten zegt zich weinig zorgen te maken over het voortbestaan van zijn of haar eigen baan, terwijl daarnaast blijkt dat Nederlanders tijdens de pandemie internationaal gezien tot de kopgroep van de gelukkigste werknemers behoren.”
Dit kan echter zomaar veranderen, vooral omdat de tweede coronagolf inmiddels werkelijkheid is. “Het is wat dat betreft slechts een kwestie van tijd voordat werknemers de ernst van de huidige crisis aan den lijve gaan ondervinden. En die ontwikkelingen zullen vrijwel zeker hun werkgeluk gaan aantasten”, voorspelt Noort.
Maar, “zelfs als straks de desastreuze gevolgen van de coronacrisis opduiken en er sprake is van een grote baanonzekerheid, kunnen leidinggevenden flink bijdragen aan het werkgeluk van hun medewerkers door in te zetten op een sensitievere leiderschapsstijl, door meer persoonlijke interesse te tonen en door zich vaker in de belevingswereld van hun medewerkers te verplaatsen.”
Ze besluit: “Het coronatijdperk vraagt om een nieuw soort leiderschap, waarbinnen niet controle en achterdocht, maar vertrouwen en empathie centraal staan.”
