Hester Prins verwezenlijkt haar droom bij Accenture

Met een achtergrond in de geneeskunde heeft Hester Prins een ander pad bewandeld dan de meeste consultants. Desondanks werd ze in 2015 als Junior Technology Consultant aangenomen door Accenture. Inmiddels is ze doorgegroeid tot Technology Consultant en heeft ze binnen Accenture zelfs de kans gekregen haar droomproject gestalte te geven: met het (B)rainforest Project zet ze zich in om de orang-oetang en andere regenwoudbewoners hun thuis terug te geven: “Sommige dingen zijn denk ik gewoon voorbestemd.” 

“Veel van de dingen die ik doe zijn gebaseerd op ‘gut feeling’”, begint Hester Prins. “Als iets goed voelt doe ik het – zo niet, dan vermijd ik het. Toen ik medicijnen studeerde had ik het gevoel dat ik op het goede spoor zat. Ik genoot van het theoretische gedeelte: puzzels oplossen, dilemma’s analyseren. Ik was er ook altijd behoorlijk goed in. Toen de tijd aanbrak dat de praktische stages begonnen, veranderde echter alles. In mijn tweede week besefte ik al dat dit niets voor mij was. Ik vreesde het moment dat een patiënt de deur zou binnenlopen.” 

Toch besloot ze door te gaan. “Stoppen was geen optie want dat zou gelijkstaan aan falen. Ik redeneerde dat het slimmer was om het gewoon ‘uit te zitten’ en af te maken waar ik aan was begonnen. De dag in juli 2012 dat ik eindelijk het papiertje ontving waarop stond dat ik officieel Doctor of Medicine was herinner ik me nog goed. Na de ceremonie ging ik naar huis en viel ik in slaap, in een diepe slaap die wel drie maanden leek te duren.” 

Zwart gat

Ondanks dat ze niet verder is gegaan in de geneeskunde, heeft Prins geen spijt van haar studiekeuze. “Ik heb er veel van geleerd, zeker in die laatste twee moeilijke jaren. Communiceren en het brengen van slecht nieuws zijn waardevolle vaardigheden om onder de knie te krijgen en in het dagelijks leven toe te passen, net als in mijn huidige baan. Dat gezegd hebbende, nadat ik op mijn 26e was afgestudeerd wachtte me zeker een groot zwart gat. Niet weten wat ik ging doen – en ervan overtuigd zijn dat het niet iets zou zijn in het medische veld – maakte me best onzeker.”

Erg lang duurde deze onzekerheid gelukkig niet. Vrij snel na haar afstuderen deed ze mee aan een Amsterdamse versie van Dragons’ Den – die ze ook nog eens won met haar idee voor een digitaal ‘Smoeltjesboek’, een app waarin alle kinderen uit de klas hun foto’s kunnen verzamelen. Ze kreeg de kans de app te ontwikkelen, maar na twee jaar bleek dat het idee het niet ging redden.

“Dat was het moment dat ik besloot dat het genoeg was, dat het nu tijd was om een baan te gaan zoeken, en een inkomen. Een vriendin was net begonnen bij Accenture en was daar heel enthousiast over. Grappig genoeg merkten we dat, elke keer als ze vertelde over werk, ik best goed was in het bedenken van praktische suggesties en oplossingen. Dit was vrij opvallend, aangezien ik helemaal geen verstand had van het bedrijfsleven. Ik wist totaal niet wat consultancy inhield of wat een consultant nou doet. Ze moedigde me aan de mogelijkheid bij Accenture te werken te onderzoeken, wat ik heb gedaan.” 

Voorbestemd

Nu, ruim vier jaar later, is duidelijk dat het adviesvak haar op het lijf is geschreven. “In essentie belichaamt consultancy zo ongeveer alles wat me oorspronkelijk aantrok in geneeskunde – puzzels uitwerken en het bedenken van oplossingen. Toen ik de StrengthFinder-test deed bij Accenture waren de resultaten glashelder: de rollen waar ik het meest geschikt voor ben liggen in geneeskunde en consultancy. Het is grappig: ik kan niet zeggen dat het onderdeel was van mijn levensplan, maar uiteindelijk ben ik in een rol terechtgekomen die me perfect past en me gelukkig maakt. Sommige dingen zijn denk ik gewoon voorbestemd.” 

“Ik vind het geweldig hoe Accenture zich meer en meer ontwikkelt tot een echte menselijke organisatie door zich te concentreren op waar mensen echt goed in zijn, in plaats van te kijken naar iemand mogelijke zwakheden. Op een persoonlijk niveau ben ik erachter gekomen waar ik goed in ben en heb ik geleerd op die talenten te vertrouwen, in plaats van gefrustreerd te zijn over de dingen waar ik niet per se heel goed in ben.” 

Kinderdroom

Terwijl ze zich bij Accenture dus meteen op haar plek voelde, koesterde Prins nog wel een andere droom. “Ik wil helpen orang-oetangs te redden van uitsterven. Mijn liefde voor dit fantastische dier begon op jonge leeftijd. Ik kan me herinneren dat ik zes jaar oud was. Een van mijn moeders collega’s net was bevallen en we kochten een orang-oetangknuffel voor de baby. Normaal zou ik geen probleem hebben met het weggeven van cadeaus, maar dit keer was het anders; deze wilde ik echt houden omdat ik hem zo mooi vond. Mijn moeder, normaal die de meest empathische ziel, had medelijden met me en kocht een nieuwe voor me. Ik was in de wolken.” 

“We zetten natuurlijk kleine stapjes, maar ik ben mijn droom volop aan het realiseren, met de steun van een geweldige werkgever.” 

Prins’ interesse in de orang-oetang werd nog eens versterkt toen ze meer ging lezen en erachter kwam dat de soort met uitsterven wordt bedreigd. Ze wilde hier graag tegen vechten, maar was nog zoekende naar een manier waarop. “De dag dat ik erachter kwam hoe dat kon kwam sneller dan gedacht. Het was in een skilift tijdens een skireis met het team, slechts vier maanden nadat ik was begonnen bij Accenture, dat ik naast een managing director zat die me vroeg of ik een droom had. Ik antwoordde dat ik er een had, maar dat die helemaal niets met Accenture te maken had. Nadat ik het verder uitlegde zei hij: ‘Doe het gewoon, begin een project gericht op het realiseren van jouw droom om de orang-oetang te helpen.’”

“Het was fantastisch, en iets dat ik totaal niet verwachtte. Ik was in de veronderstelling dat projecten altijd op een bepaalde manier IT-gerelateerd moesten zijn, maar plotseling werd me verteld dat ik een groep gekwalificeerde mensen kon verzamelen om te praten over hoe we iets konden opstarten, en daarbij zelfs Accenture’s middelen gebruiken. Hoe briljant is dat?”

(B)rainforest Project

“Kort daarna riep ik een groep mensen bijeen voor de eerste brainstormsessie en daarmee werd het (B)rainforest Project officieel gelanceerd. We versimpelden onze missie tot vier kernelementen: ten eerste bewustzijn creëren over de negatieve impact van palmolieproductie; ten tweede een oplossing bedenken, zoals door het te distilleren vanuit algen of gist; ten derde willen we de lokale bevolking die afhankelijk is van de palmolie-industrie een duurzaam alternatief bieden om zelfvoorzienend te zijn; en tot slot willen we zorgen dat land waarop de orang-oetangs leven niet voor andere doeleinden worden gebruikt.” 

Uiteraard kijkt Prins inmiddels meer dan tevreden terug op haar keuze voor Accenture. “Ik ben best trots op wat we al hebben bereikt, hoewel we er nog lang niet zijn. We zetten natuurlijk kleine stapjes, maar ik ben mijn droom volop aan het realiseren, met de steun van een geweldige werkgever.”