Vergroten kennis van sociale regelingen en subsidies hard nodig
Recent onderzoek laat zien dat vier op de tien Nederlandse organisaties geen idee hebben op welke van de beschikbare sociale regelingen en subsidies zij een beroep kunnen doen voor hun werknemers. Zij weten niet welke regelingen beschikbaar zijn bij gemeenten en overheid en evenmin wanneer zij daar voor hun werknemers recht op hebben.
Slechts 10 procent weet precies welke regelingen er zijn. Dat is natuurlijk schrikbarend weinig, zeker in een tijd waarin er vanuit directies juist een steeds grotere behoefte is aan inzicht in de eigen populatie en eventuele toepasselijke regelingen, zeker in het kader van duurzame inzetbaarheid.
Maar eigenlijk is er een nog opvallender bevinding uit het onderzoek. 76 procent van de organisaties geeft namelijk aan geen werknemers te hebben die in aanmerking komen voor eventuele sociale regelingen of subsidies. Het is simpel: dat klopt niet. Begrijp me niet verkeerd, respondenten hebben de vragen uit het onderzoek ongetwijfeld naar eer en geweten ingevuld, maar dit percentage komt voort uit onbekendheid met de regelingen en zegt daarom eigenlijk niets.
Feitelijk betekent bovenstaande dat een groot deel van de Nederlandse organisaties een aanzienlijke hoeveelheid geld laat liggen dat door de overheid beschikbaar is gesteld. Dat is op het niveau van individuele organisaties en werknemers niet alleen een gemiste kans, maar het heeft ook ongewenste macro-economische gevolgen. De beschikbare middelen zijn er immers niet voor niets. Ze hebben zonder uitzondering tot doel de inzet van mensen makkelijker en betaalbaarder te maken. Anders gezegd: ze zijn bedoeld om organisaties- ongeacht hun omvang of soort - beter te laten functioneren. Het niet-gebruiken van deze middelen heeft daardoor onvermijdelijk negatieve gevolgen.
De neiging om kansen (laat staan middelen) te laten liggen is doorgaans geen karakteristiek van organisaties. Van onwil is dan ook geen sprake, maar wel van een zorgwekkend gebrek aan kennis. Sterker nog, een derde van de respondenten van het genoemde onderzoek geeft aan meer te willen weten op dit punt. Toch ontbreekt vaak een regelmatig en interdisciplinair overleg - laat staan een beleid - over thema’s als sociale regelingen, subsidies en het belang van duurzame inzetbaarheid van mensen. De behoefte is er, de actie blijft uit.
Dat moet over de hele linie veranderen, wat een verantwoordelijkheid op directieniveau is. Misschien dat het luiden van de noodklok wat ver gaat, maar er moet aan de top ten minste prioriteit aan worden gegeven . Als ‘het inzetten van beschikbare overheidsgelden om het arbeidspotentieel te verhogen’ per direct tot boardroom-thema wordt gemaakt, volgt de rest van de organisatie zeker. Dat gaat voor veel partijen een groot verschil maken.
Een artikel van Lex Moerings, hoofd health & benefits bij Willis Towers Watson in Nederland.
