Réal van Schie: Van trainee naar directeur en eigenaar van Young Colfield

Zo’n 12,5 jaar geleden begon Réal van Schie als trainee bij Young Colfield. Anno 2022 kunnen we gerust stellen dat hij een mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt bij de traineeshipspecialist: vandaag de dag is hij directeur én mede-eigenaar. En terwijl hij opklom onderging ook Young Colfield een flinke transformatie. Réal blikt terug op het groeipad dat hij en de organisatie hebben afgelegd.

Eind 2009 vierde Réal van Schie kerst met zijn familie. Twee maanden eerder was hij gestart met zijn traineeship bij Young Colfield, een Amsterdams bureau waar jonge talenten werken in de praktijk combineren met een trainingsprogramma. Aan het kerstdiner kwam al snel de vraag of hij het een beetje naar zijn zin had op zijn nieuwe werk. “Leuke club mensen, over een paar jaar wil ik hier wel directeur worden”, antwoordde hij met een knipoog.

Als je hem toen had verteld dat zijn grap drie jaar later zou uitkomen had hij waarschijnlijk gedacht dat hij zelf voor de gek werd gehouden. Zijn loopbaan was net begonnen en in zekere zin was het alsof hij nog steeds studeerde.

“Die periode voelde echt als een verlengde van mijn studententijd”, vertelt hij. “We hadden zóveel lol. Dat begon al met teambuilding, waar we midden in de nacht op zoek naar extra bier gingen midden in de Belgische Ardennen.”

Uiteraard was het niet alleen maar lol wat de klok sloeg. Er moest ook gewoon hard worden gewerkt. Réal deed onder meer opdrachten bij het UWV en de Westland Utrecht Bank, die destijds nog deel uitmaakte van ING. Het was deze laatste klus die hem deed besluiten dat hij ook na het tweejarige traineeprogramma bij Young Colfield wilde blijven.

“Ik leerde hoe de financiële dienstverlening in elkaar zat, maar ook kreeg ik het gevoel dat hier een nieuwe wind moest gaan waaien”, legt hij uit. “Ik had de overtuiging dat de nieuwe generatie die nodige verandering kon brengen. Dat samen vormde mijn laatste traineeopdracht: het opzetten van het huidige Dedicated Program binnen Young Colfield. In die opdracht zat de intentie dat ik zou kunnen blijven als dit succesvol zou worden.”

Directeur in crisistijd

Dat het programma nog altijd bestaat verraadt al dat de opdracht inderdaad een succes werd, en dus bleef Réal. En toen kwam een jaar later dan toch dat aanbod. “Eind 2012 werd ik gevraagd of ik daadwerkelijk dat directeurschap wilde oppakken samen met mijn collega Susanna. Daar heb ik geen moment over getwijfeld: dit was de droom en ambitie die ik had.”

Daarmee namen de twee wel een flinke uitdaging aan, want Young Colfield “zat toen echt in de crisis”, geeft Réal aan. “Er zaten heel veel mensen op de bank en de staff was helemaal ‘uitgekleed’: we waren nog maar met z’n drieën – om een beeld te geven: we zijn nu met dertien.”

De kersverse directeuren kregen een duidelijk ultimatum mee. “Het was op dat moment echt alles of niets: we kregen van de RvB van onze moederorganisatie één jaar de tijd om te laten zien dat Young Colfield nog bestaansrecht had en anders was het klaar. Maar ik voelde heel sterk het vertrouwen dat we er bovenop konden komen met een andere aanpak.”

Elk jaar een beetje beter

Die andere aanpak hield in dat Young Colfield zélf de kracht van de trainees beter ging benutten. “Susanna en ik lieten trainees onderdeel worden van Young Colfield en meedenken met besluiten. Samen met trainees zijn we aan de slag gegaan: wat is de nieuwe koers, hoe houden we ons hoofd boven water? Dat zorgde voor een enorm energieke sfeer van ‘in this together’ en gaf geloof in eigen kunnen.”

Het wierp al snel zijn vruchten af. “Vanaf 2013 ging het eigenlijk elk jaar een beetje beter. Zowel met de financiën, als de sfeer, als de inhoud van de programma’s, als de kwaliteit. Die stijgende lijn heeft zich sinds toen constant en gestaag doorgezet.”

Zelf ondernemen

Na zijn eerste drie jaar als directeur stond Réal op een duidelijk kruispunt. “Ik voelde heel sterk: ‘of ik word eigenaar, of ik ga zelf iets anders opzetten.’ Ik wilde echt gaan ondernemen.”

“Ik ben van mening dat je als mens alleen kunt leren in een omgeving waar je wordt gezien en waar vertrouwen heerst.”

Dit vond hij mede zo belangrijk omdat de bestaande eigenaren van Young Colfield niet pal achter de visie stonden die hij zelf voor ogen had. “Als je écht een visiegedreven organisatie wilt zijn, dan moeten de aandeelhouders daar ook mee verbonden zijn. Nu kregen we financiële targets opgelegd van aandeelhouders die ver afstonden van de business.”

Deze aandeelhouders stonden er gelukkig voor open het bedrijf van de hand te doen. Zo werd Réal samen met drie andere jonge enthousiastelingen eigenaar van Young Colfield.

“Het voelde een beetje alsof we een huurhuis hadden opgeknapt en toen aan de beheerder vroegen of we het mochten kopen, terwijl we zelf ook veel waarde hadden gecreëerd. Uiteindelijk zag de raad van bestuur dat gelukkig zelf ook. Daarom waren ze bereid Young Colfield te verkopen aan ons. Ze gunden ons dat echt. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.”

Van detacheringsclub naar visiegedreven organisatie

Hoewel Réal dacht dat er als mede-eigenaar niet zoveel zou veranderen – hij was toch al directeur – kwam hij hier snel op terug. “Dat voelde ik bijvoorbeeld heel sterk toen ik voor het eerst alle salarissen overmaakte voor onze 60 werknemers. Zodat ze kunnen leven, eten, leuke dingen kunnen doen et cetera. Het deed me nog meer beseffen dat we een grote verantwoordelijkheid hebben voor onze mensen.”

Inmiddels is Réal alweer vier jaar mede-eigenaar. Terugblikkend op de lange weg die hij en het bedrijf hebben afgelegd verschijnt er een tevreden glimlach op zijn gezicht. “Ik ben vooral blij met de veilige omgeving die we samen hebben weten te creëren.”

“Ik weet dat toen ik net startte de sfeer best onveilig aanvoelde”, licht hij toe. “Mensen werden ontslagen, trainees hadden geen opdracht, er leefde een wij-zij cultuur tussen staff en trainees. Ik heb bij elke beslissing die ik nam wel beredeneerd vanuit hoe ik dit zelf zou ervaren als ik nu trainee was geweest.”

“Ik ben van mening dat je als mens alleen kunt leren in een omgeving waar je wordt gezien en waar vertrouwen heerst. Dat begint eigenlijk al vanaf dag één, als mensen bij ons binnenkomen. Dat ze zich thuis voelen. Met z’n allen hebben we Young Colfield echt getransformeerd van de ondernemende detacheringsclub waar ik in 2009 begon naar de visiegedreven organisatie van nu.”