KplusV: kloof tussen Rijk & Zorg belemmert innovatie

Onvoldoende afstemming tussen het ministerie van VWS en zorginstellingen werkt innovatie in de zorgsector (care) tegen. Dat blijkt uit onderzoek van KplusV Organisatieadvies. 

De voornaamste oorzaken zijn: verschil in definitie van innovatie, doelstellingen en focus daarbinnen en onvoldoende inzicht in subsidieverstrekkende instanties en maatregelen om innovatie te stimuleren. Daarbij lijkt het wederzijds vertrouwen soms dun.

Dit zijn de belangrijkste conclusies uit het onderzoek dat KplusV deed naar de maatregelen van de overheid op het gebied van innovatie in de zorgsector (care) en hoe deze maatregelen door de zorginstellingen worden ingezet en ervaren. De resultaten van het onderzoek  - met aanbevelingen - staan in de publicatie 'Innovatie in de care'.

Download hier het rapport "Innovatie in de Zorgsector"

De vier belangrijke conclusies:

• Het begrip innovatie biedt ruimte voor verschillende interpretaties. Zo ontstaat er een discrepantie tussen het beeld dat de overheid lijkt te hebben van de mate van innovatie bij zorginstellingen en het beeld hierover bij de instellingen zelf.
• Daardoor ontstaat er een verschil in focus: zorginstellingen richten zich hoofdzakelijk op de continuïteit van de organisatie (een goede kwaliteit van zorg en het welbevinden van de cliënt) en de overheid focust zich vooral op de houdbaarheid van het zorgstelsel op lange termijn (financiën).
• Er is geen heldere structuur in het web aan maatregelen als subsidie- en verbeterprogramma's en de instanties die zich hiermee bezig houden. Zorginstellingen zijn veel tijd kwijt met het vinden en selecteren van maatregelen en de administratieve lasten voor het aanwenden van stimuleringsprogramma's zijn hoog. Dit weerhoudt zorgbestuurders om gebruik van te maken van stimuleringsmaatregelen.
• Tot slot lijkt de wijze waarop innovatie wordt gestimuleerd geen positief effect te hebben op de verstandhouding tussen VWS en zorginstellingen. Verschillende bestuurders geven in het onderzoek aan de grote hoeveelheid stimuleringsmaatregelen te interpreteren als een blijk van wantrouwen jegens zorginstellingen, zowel vanuit de overheid als vanuit de maatschappij.